Mezza Weekendmagazine AD,
9 april 2022,
Romantiek is een luxe die niet iedere adolescent zich kan veroorloven. Ik werd maar niet verliefd op iemand en er werd ook maar niemand verliefd op mij. Eigenlijk vond ik sowieso alle mensen stom tot het tegendeel was bewezen. Dat is natuurlijk ook een houding van lik me vestje – of zeg maar gerust van lik me hele vestenspeciaalzaak – voor iemand die kleffe verkering wil om dingen mee te doen. Maar ja.
Op mijn eerste vakantie zonder ouders nam ik een besluit. Laat die romantiek maar zitten. Tijd voor plan B. Ik wil nu ontmaagd worden. De hele penetratie situatie. Ik wil weten hoe het voelt. We waren interrailen door Europa en het duurde nog tot Slowakije voor het lukte. Ik vond een introverte jongen die me ongevaarlijk leek in een groezelig hostel in Bratislava.
Ik had thuis geoefend met een stuk komkommer. Het plan was: half uur van tevoren twee paracetamol en een shotje vodka nemen, kleren uit, piemel erin steken, wachten tot het klaar is, kleren weer aan en wegwezen. Kon niet mis gaan. En zo geschiedde.
Mijn zelf-drogeer-tactiek was best effectief. Het ging eigenlijk te hard, te snel en te droog. Maar wist ik veel hoe het hoorde en het deed niet per se heel veel pijn. Bovendien was het binnen drie minuten klaar. Prima te doen. De tandarts was erger. En onaardiger. Ik was niet ontevreden.
De volgende dag werd ik echter wakker met een rulle schaamlip die was ontploft als een opgeblazen kogelvis. Ik kon niet zitten en we moesten ook nog 10 uur terug in een trein naar Berlijn. Ik had geen slip onder m’n jurk (want pijn) en hoopte vurig dat mijn kloppende rosbiefcrisis niet exposed zou worden tijdens de reis.
Hierover was ik toch wel tamelijk ontevreden en vooral lichtelijk in paniek. Ter hoogte van Praag vervloekte ik inmiddels mijn hele bakvissenbestaan in het algemeen. Dit heb ik weer. Alles gaat mislukken. Ik kan niet neuken en ik ben a-liefdueel. Als ik oud ben word ik het gekke komkommervrouwtje met de kapotte spleet.
Eenmaal thuis bleek m’n spleet niet kapot en werd ik dat jaar dan toch eindelijk verliefd op een jongen uit m’n nieuwe klas. Oké, onbeantwoord en ellendig verliefd. Twee jaar lang tragisch en meeslepend gefriendzoned. Kans op kleffe verkering nog altijd precies 0%. Maar het was in ieder geval een eerste stap van het komkommervrouwtje vandaan.