Mezza Weekendmagazine AD,
22 oktober 2022,
Ik vond m’n HAVO diploma terug bij m’n ouders op zolder. Hoe ik die gehaald heb kan eigenlijk echt niet door de bi-ba-buitenboordbeugel.
Ik ging hoogstwaarschijnlijk zakken want ik stond een 3,9 voor wiskunde en een 2,8 voor natuurkunde. Dat is zeg maar… kapot onvoldoende. Máár. Onze natuurkundeleraar werd gepest. Hij had namelijk geen gebalanceerde vochthuishouding en geen natuurlijk overwicht. Met andere woorden, het was een stotterende man met roos, droge lippen en zo’n slijmdraad tussen z’n voorste tanden. Dus elke ochtend vond hij Labello’s tussen de krijtjes, flessen Listerine in z’n postvak en Head and Shoulders in z’n bureaula. En dan moest de dag nog beginnen.
Omdat ik bij m’n zoveelste onvoldoende krokodillentranen had laten lopen en buitengewoon aardig tegen hem had gedaan, ging hij mij na school liefdadigheidsbijles geven in de mediatheek. Iets wat geen enkele zin had, want ik begreep er echt he-le-maal geen ene E=MC kwadraat van. Maar hij was al lang blij dat er überhaupt even naar ‘m geluisterd werd door een meisje dat schaapachtig naar ‘m zat te lachen.
Na weken vruchteloze bijles zei hij ineens: ‘Wat nou als wij samen jouw profielwerkstuk maken, Anne? Voor natuurkunde. Dat telt dubbel. Dan krik je in één keer je hele eindcijfer op.’ En kijk, als je maar vaak genoeg lief blijft vragen ‘kunt u dat nog een keer uitleggen, meneer?’ wordt dat uitleggen vanzelf voorzeggen. Dus in feite zat ik uiteindelijk gewoon te notuleren bij zíjn profielwerkstuk. Lang verhaal kort, hij gaf zijn eigen werk een 8 en ik haalde toch nog, met de hakken over de sloot, mijn diploma.
Later heb ik tot mijn schaamte ook nog een paar keer gesnotterd voor studiepunten en me een weg door m’n rij-examen heen geflirt. Maar nu ben ik echt een grote, geëmancipeerde meid hoor. Dat zou ik nu nooit meer doen. Echt. Erewoord.