Mezza Weekendmagazine AD,
10 september 2022,
Eigenlijk is het toch wel tamelijk vreemd dat het fenomeen meewinkelvriendjes nog steeds zo welig tiert onder de witte huis-tuin-en-keuken hetero’s. De stad puilt er weer van uit. En ik vind dat ik daar wat van mag zeggen, want ik ben zelf een witte huis-tuin-en-keuken-hetero.
Ik bedoel van die jongens die hersendood in de kielzog van hun vriendinnetjes staan te wachten in winkels voor dameskleding dan wel -schoenen dan wel -tassen dan wel -accessoires. Of eigenlijk komen ze in meerdere varianten. Je hebt ook nog de jongens die ergens in een straal van 4 meter op hun telefoon Formule 1 of iets dergelijks staan te streamen. En de geknakte, getrouwde mannen die in een hoekje weggedoken zitten op een krukje als zielige Griekse zwerfhonden.
Jongens, mannen, ride die wave van de nieuwe feministische golf. Je vriendin of vrouw kan zelfstandig winkelen. In principe heeft ze zelf benen (of wielen), een mening en een pinpas. En als meewinkelvriendje ben je niet onschuldig! In feite enable je zelf dit afhankelijkheidsgedrag.
Het kan ook zijn dat zij driewerf schijt aan jou heeft. Dat je als een soort vlezige handtas fungeert voor haar. Dat ze vaak vergeet dat je bestaat. Dit is nog steeds geen gelijkwaardigheid. Het kan ook zijn dat jullie wederkerig schijt aan elkaar hebben. Dat jullie elkaar meeslepen naar plekken waar de ander zichzelf wel kapot kan snijden van de terminale verveling. Dat jullie een soort voor-wat-hoort-wat-genoegen beleven als je wederhelft deze kwelling moet doorstaan. Dit is op zich wel gelijkwaardigheid, maar pro-tip: ga uit elkaar.
Loop op zaterdagmiddag langs een H&M en aanschouw een afschuwelijk stilleven van vastgeroeste relatiearmoede en welvaartsdepressie. Insane in the membrane. Wanneer je dit ziet, sla alarm, je kunt al voor een levensreddende kettingreactie zorgen door een paar keer luid in willekeurige richting te roepen: “KOM SCHAT, LATEN WE GAAN.”